Genelevde "pencere neden açık" krizi nedeniyle bazı evler kapatıldı. Osmanlı'dan kalan ve pencere açmayı yasaklayan tüzük, Diyarbakır Genelevi'nde krize neden oldu Diyarbakır’da Osmanlı döneminden kalma tüzük ile yönetilen genelevde "pencere neden açık" krizi nedeniyle bazı evler kapatıldı. Genelev işletmecisi ve çalışanları, Ahlak Büro Amirliği ve bazı doktorlar hakkında suç duyurusunda bulundular. Tesisin etrafına 3-4 metrelik duvarlar örülmüş. Fotoğraf: Independent Türkçe Kadınlar gelen müşterilerle ilk görüşmeyi pencereden yapıyor ve pazarlığın ardından içeri geçiliyor. İçeriden dışarıyı görmek pek mümkün değil. Bu durumun yaşandığı örneklerden biri de Diyarbakır… "Pencereden görüşülmesi yasak" denilerek verilen ağır cezalar 1991 yılında açılan Diyarbakır Genelevi (Beyaz Evler) kentin 5 kilometre dışında. Türkiye’de ilk genelevin İstanbul Beyoğlu’nda Sultan Abdülaziz (1830-1876) döneminde kurulmasından bu yana 189 yıl geçmesine rağmen birçok genelev, hâlen bu dönemden kalma tüzükle yönetiliyor. Bazı genelevlerin yüzyıldan fazla önce çarşı içerisinde kalması nedeniyle kapı ve pencerelerin kapalı tutulmasını şart koşan tüzük, günümüze uyarlanmayınca ilginç uygulamalarla karşı karşıya kalınıyor. Diyarbakır Emniyet Müdürlüğüne bağlı Ahlak Polisleri, Osmanlı döneminden kalan tüzük maddelerini dikkate alarak, hayat kadınlarının pencereden görüşmesini yasakladı, ağır cezalar getirdi. Burada çalışan hayat kadınları, demir parmaklıkların ardında müşteri bekliyor.

Ancak ilgili birim çalışanları, işyerlerimizde çalışan kişileri ve bizleri sürekli rahatsız ederek, aslı astarı olmayan nedenlerle, işyerlerimizi kapatmakta, çalışanların dışarı baktıkları, dans edip oynadıkları ve pencerelerin açık bırakıldığı gerekçe gösterilip tutanak tutulmakta. Çalışma tescillerinin iptal edileceği belirtilerek tutanaklar çalışanlara zorla imzalatılıyor. Bu nedenle tutanak haline dönüştürülen tüzük ihlalleri, tüzüğün 100. Maddesinde belirtilen ceza hükümleri arasında yer almamakta. Tüzüğün yasaklar başlıklı 76, idari hükümler başlıklı 79. ve devamı maddeleri incelendiğinde, zaten bahsi geçen genelevin kompleks olarak yapıldığı, yüksek duvarlar nedeniyle dışarıdan iç kısımların görülmediği, yerleşim alanlarının dışında olduğu, giriş çıkışların tek kapıdan yapıldığı, girişte özel güvenlik tarafından kontrollerin yapıldığı görülecektir. Kompleks şehir dışında, duvarları yüksek Genelev binasının yüksek duvarları nedeniyle iç kısımların dışarıdan görülmediğinin de belirtildiği suç duyurusunda tüzüğün detaylı incelenmesi durumunda gerçeğin anlaşılacağı ifade edildi. Tutanaklar verilmediği için itiraz edemiyoruz, gıyabımızda alınan kararlar nedeniyle cezai yaptırımlara maruz kalıyoruz. Ancak yetkililer, kanunun ve diğer mevzuat hükümlerinden kaynaklı yetkilerini aşarak işlem yaptıkları görülecektir. Bu kişilerin mevcut tutumları ve haksız kararları nedeniyle birçok işletme kapatılmış, bazı kadınların nakil talepleri kabul edilmemekte.

Tüzüğü gerekçe gösteren polisler, bazı evleri mühürlerken, genelev işletmecisi ve hayat kadınları bu duruma tepki gösteriyor. If you adored this article and you also would like to obtain more info relating to Escort bayan diyarbakıR generously visit our own web site. Doktor ve Polisler hakkında suç duyurusu Diyarbakır Genelevinde bünyesinde 60 kişi çalıştıran işletmeci D.P, 20 yıldır sektörün içinde. Kentte binlerce randevu evi var, polis bunlarla mücadele edeceğine kapı ve pencerelerimizle uğraşıyor. Bu ağır yaptırımların nedeni para vermememiz. Sürekli ceza veriliyor, ağır hakaretlere maruz kalıyoruz. "Dans etmek, pencereden konuşmak suç" Diyarbakır Genelevi’nin 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunu’na dayandırılarak kurulduğu ve yasal olarak faaliyetine devam ettiğinin hatırlatıldığı suç duyurusunda şu ifadeler yer aldı: Yine 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanununa dayanılarak yürürlüğe konulan Genelevlerin Tabi Olacakları Hükümler ve Fuhuş Yüzünden Bulaşan Zührevi Hastalıklarla Mücadele Tüzüğü uyarınca denetlenmektedir. Ağır hakaretlere maruz kaldıklarını söyleyen hayat kadınları, Independent Türkçe’ye yaptıkları açıklamada şunları söyledi: Osmanlı döneminden kalma tüzük gerekçe gösterilip çalıştığımız evler kapanıyor. 12 evi bulunan D.P ile hayat kadınları N.P, Ö.S, M.K, S.Y, S.S ve S.Ç, Ahlak Şube Müdürlüğü ve İl Sağlık Müdürlüğü Zührevi Hastalıklarla Mücadele Komisyonunun bazı üyeleri hakkında suç duyurusunda bulundular. İnsan onuruna yakışmayan muamelelere tabi tutuluyoruz.

Organik bağların yaratabildiği pozitif ayrımcılığın belki de farkında olduğundan, Diyarbakır’daki kuir aktivizmini araştırırken de sorunları sadece dinlemekle yetinmiyor; onları görünür, hissedilir kılıyor Nadir Sönmez. Flört uygulamalarında tanıştığı erkeklerle yaşadıklarını da anlatıyor Nadir Sönmez. Hevjin ve Kürt edebiyatından Mehmed Uzun, Baki Koşar gibi yazarlara da temas ediyor ve ettiriyor. Etik tartışmalarında sıkça geçen mesafe konusunu saygıyla ayaklar altına alıyor; yakalanma heyecanının her şeyi güzelleştirdiğini savunan Boran ile, hem erkek hem kadın arkadaşı Berat ile tanıştırıyor. Bu seyir tecrübesine dair en sevdiğim şey, sığ bir sosyal duyarlılık çerçevesinde politik doğrucu olmayı, antropolojik bir çalışma sınırları içinde kalmayı önemsemiyor oluşu. Anlatıcı dışarıdan bir göz olarak kalmıyor, kendini konuya dâhil ediyor bu performansta. Sönmez’in, projenin üretim süreci hakkındaki yazısında bahsettiği gibi anlatısını "ben" öznesi ile sunması; kendi kurduğu ilişkilerin samimiyetini güçlendirdiği kadar, izleyiciye ulaştığı mesafeyi de artırıyor. Performansta öne çıkan bir başka konu ise kullanılan "ben dili". Bir araştırma öznesi olarak yaklaşmıyor bu kişilere; sadece kuir aktivizmin değil, yaşadığı şehirdeki aktivizmden belki de bihaber olan kuir yaşantıların da içine alıyor izleyeni.